توضیحات متن توسط معمارانه ارائه شدهاست. این خانه برای یک زوج و سه فرزند که در یک منطقه مسکونی آرام در شمال کیوتو زندگی می کنند طراحی شده است. محیط سایت جایی است که خانههای همسایگی در حاشیه شرق, غرب, مرز جنوبی واقع شده اند و در سمت دیگر جاده باریک شمالی دیگر همسایگی ها قرار گرفته اند.
در ابتدا از طرف کارفرمایان ایده های طراحی خاص چندان زیاد نبودند اما زمانی که نیازهای آنها کم و بیش روشن شد, طرحهای مختلفی توسط کارفرما به معماران پیشنهاد شد. از آنجا که این زوج طراحی ساده و باز مینیمال را ترجیح میدهند و همچنین باید مراقب باشند که سه کودکشان به طور مداوم در حال حرکت باشند, خانه به عنوان یک فضای بزرگ باید طراحی شود و اتاق نشیمن باید در دو ارتفاع در مرکز قرار بگیرد تا بتوانند ببینند و چه کسی چه کار میکند و از دور مراقب سه فرزند خود باشند.
پس از قرار دادن پارکینگ در جلو و طراحی اتاق خواب ها در گوشه های کناری شرقی و غربی و همچنین ایجاد اتاقهای داخلی مورد نیاز, فضای کافی برای یک باغ به سختی در قسمت عقب سایت باقی میماند و دیوارهای مجاورحتی اگر پنجرهها را روی دیوارهای بیرونی باز کنند مسدود می شدند. بنابراین با این اوصاف در نظر گرفتن یک حیاط از نظر روشنایی روز موثر است.
با این حال، حیاطی محصور با دیوارهای شیشهای در عرض محدود محل، فضای سمت چپ را تنگ میسازد، در نتیجه ایده درخت در فضای داخلی که گویی یک حیاط به داخل اتاق کشیده شدهاست، به ذهن میرسد. انتظار میرود که تعبیه یک درخت که همراه سه کودک رشد میکند رابطه بین خانواده و خانه را تقویت کند، انگار که درخت یکی دیگر از اعضای خانواده است.
این روابط بین ساختار مدرن خانه و سبک سنتی ژاپنی از شرح نیازهای شوهر انتخاب شدند. حمام در وسط خانه قرار داده شد که روبروی اتاق نشیمن قرار گیرد به طوری که شوهری که از حمام بیرون میآمد میتوانست از دیدن نشیمن و فضای باز لذت ببرد. با اینکه حتی پس از چند ماه زندگی, به نظر میرسد که خانواده به خانه عادت کردهاند اما هنوز بحثهای فراوانی در مورد طراحی بهتر و پیشروی به سوی بهره برداری از ریز فضاها مورد بررسی است.